SOTA expeditie 2013
SOTA expeditie Dan PA1FZH en Rens, PA1IJF
GW/NW-001 Mt. Snowdon in Noord Wales op 4 mei 2013
Inmiddels zijn we weer een week in het platte Zeeland. Alle kleding, spullen en rugzakken zijn weer schoon en liggen klaar voor een volgend SOTA of IOTA evenement.
We kunnen terugkijken op een geslaagd weekend in noord Wales. We beginnen de reis vanaf station Middelburg. Vol goede moed stapten we in de trein richting Schiphol. Echter de reis stopte op station Kruiningen-Perkpolder. Door een ongeval verderop mocht de trein niet verder rijden. Honderden mensen verlieten de trein om met alternatief vervoer verder te gaan. Om niet al te veel tijd te verliezen belde we de XYL of zij ons per auto verder wilde brengen. Zij was een kwartier onderweg toen een collega van Rens voor kwam rijden. Hij was gebeld door 2 kennissen. Rens sprak hem aan en vroeg of hij nog 2 personen extra kon vervoeren. Om een lang verhaal kort te maken: De XYL werd afgebeld en met een uur vertraging konden onze weg vervolgen vanaf station Roosendaal.
De rest van de (vlieg)reis ging voorspoedig en rond half drie schudden we de handen van John, G8YDC en Beatrice, G6AJF op het vliegveld van Manchester. Het was weer goed ze te ontmoeten.In stijl werden we met de Volvo S80 van John naar onze Bed & Breakfast locatie in Llanberis gebracht.
Zaterdag was volgens de lokale weersvoorspeller (zijnde een schoolbord aan de gevel van de plaatselijke outdoorshop) de beste dag om een expeditie naar de summit van Mt. Snowdon te ondernemen. Zo gezegd zo gedaan. Onze gastheer had lunchpakketten verzorgd die samen met de radiospullen, regenkleding en masten in de rugzak werd ingepakt. De lokale weersverwachting gaf aan dat het 10 gr C was en bewolkt. Later op de dag zou het opklaren.
We verzamelden ons bij de bushalte op 50m vanaf de B&B. Na een rit van 15 minuten kwamen we aan op het vertrekpunt Penn Y Pass. Vanaf daar trokken we de veters van onze wandelschoenen nog eens stevig aan en keken schuin naar boven naar ons wandelpad dat op een gegeven moment toch in de wolken verdween.
Een bordje waarschuwde ons dat er op de berg geen toiletten noch schuilplekken zijn. Kortom: je bent op jezelf aangewezen. Met ons vertrokken nog ruim 50 mensen uit dezelfde bus, allemaal voorzien van rugzak en beschermende kleding. We waren een kwartiertje onderweg toen John een fotostop wilde inlassen. Naar mijn gevoel waren we nog maar net vertrokken en was het nog geen tijd voor een pauze. Maar we moeten rekening houden met onze (net gepensioneerde) gids John.
We moeten 700 hoogtemeters afleggen en dat gaat ons niet in de koude kleren zitten. We liepen in de luwte en op 800 meter verdwenen we in de wolken. Vanaf die hoogte zagen we goed hoe ieder half uur weer een grote groep mensen hetzelfde wandelpad op liepen. Het beloofde een drukke dag te worden aan de top. Na 4 uur klimmen met de nodige fotostops arriveerden we om 13.45 uur lokale tijd aan de top. Op dat tijdstip kwam het zonnetje door en maakte het enigszins aangenaam. Wat bleef was de wind. De loeide met ruim 5 Bft rond de top. Ook is het 10 graden kouder dan op zeeniveau.
De wind chill factor kun je zelf uitrekenen…
Tijd om te rusten was er niet want we waren al 2 uur te laat. De mast werd uitgeschoven, de 40m halve golf antennedraad uitgehangen en de set klaargemaakt voor gebruik. Voor VHF was het makkelijker. Een kwestie van de antenne op een klein mastje aan de rugzak uitschuiven en de porto aanzetten op 145.500. Na 1x CQ geroepen te hebben bevond Dan en John zich aan de goede kant van de pile up. De contacten op 2 meter FM beperkten zich tot Engeland. Op VHF/UHF heeft Dan 20 QSO’s gemaakt, John maakte er 10 en Rens maakte 9 QSO’s op 40m.
Wat een leuk verhaal was dat op een gegeven moment Dan op 70cm wordt aangeroepen door een Engels station. Hij vroeg aan Dan of MW/PA1IJF/p ook op Snowdon zat. Hij bedacht dat de kans dat 2 Hollanders samen op 1 berg zitten wel erg groot was. De Brit hoorde Rens op 7Mhz, maar kon zelf niet uitkomen. Via Dan liet hij weten dat mijn rapport 579 was in de Midlands. I love it when a plan comes together!!
Om niet al te veel af te koelen als je stilzit tijdens het verbindingen maken zochten we een luwteplekje op. De antenne opstelling was verre van optimaal. Er moest een plekje worden gezocht tussen de mensenmenigte die zich op de top had verzameld om de antenne weg te spannen. Later bleek dat de draad een gedeelte over de grond lag. Jammer. Na een aantal keren CQ roepen op 40m CW werd er verbinding gemaakt met G, GI, GM, M, MW, ON en PA.
Na een uurtje draaide de wind en werd het snel koud. Ook was het tijd om in te pakken en af te dalen. De tocht naar beneden leidde ons langs het spoor en zou zo’n 2,5 uur in beslag nemen. Het weer klaarde inderdaad op. Ook werd de wind aanzienlijk rustiger.
Toen we eenmaal op het asfalt liepen, werden we begroet door Beatrice. Samen liepen we terug naar de B&B in het dorpje Llanberis. Daar kregen we een ‘beloning’ van Beatrice in de vorm van een T-shirt met de tekst: Snowdon 1085m, I climbed it the hard way. Daar doe je allemaal voor!!
In de lokale giftshop hebben we wat persoonlijke aandenken gekocht. Dat betekende het einde van onze Snowdon expeditie.
John werd door Beatrice getrakteerd op een T-shirt van The Three Peaks. Hij heeft de drie hoogste bergen van Engeland beklommen. Toen we dit zagen werden we strontjaloers. Tijdens het avondeten informeerden we over het hoe en wat van de 3 pieken. Resume: Voor de komende 2 jaar zijn we onder de pannen omdat we naast Snowdon ook Ben Nevis in Schotland en Skafell Pike in het Lake District gaan beklimmen. Je doet alles voor een mooi T-shirt nietwaar?
Dan wijst naar Snowdon,Wales
Rens wijst naar Ben Nevis, Schotland
John wijst naar Scafell Pike, Lake District
Zondag hebben we het rustig aan en hebben we Barmouth en andere dorpjes aan de kust bezocht. Nu is de Engelse presentatrice Julia Bradbury onze grote favoriet. Het “toeval” wil dat we een spoorbrug opliepen die ook voorkwam in één van de TV reportages van
Railways Walks gepresenteerd door Julia. John en Beatrice keken ook zeer vreemd op toen we spontaan de biels kusten waar Julia op gelopen moet hebben.
Het weer aan de kust was goed, maar de bergtoppen waren in wolken gehuld. We hebben de goede dag uitgekozen om onze klim te maken.
Maandag zijn we met een ommetje terug naar het vliegveld gereden, waar we afscheid namen van onze gastheer en –dame. We hebben enorm van weekend genoten.
Op VHF heeft Dan 20 QSO’s gemaakt op V/UHF en Rens 9 QSO’s op 40m.
Inmiddels zijn we onze uitrusting aan het optimaliseren en kijken we al naar het reisschema van 2014 voor onze reis naar het noorden van Schotland.
Ben Nevis here we come
Rens PA1IJF en Dan PA1FZH