Open Dag Watersnoodmuseum
4 februari 2017
Zoals een ieder weet, is de oorsprong van noodradiocommunicatie (helaas) gelegen in de
watersnoodramp van 1953, waar zendamateurs de eerste dagen de verbindingen tussen
Zuid West Nederland en de rest van het land verzorgden.
Het is dan niet voor niets dat hier ook in het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk aandacht aan wordt besteed en al sinds 2013 is DRCO tijdens de open dag in februari aanwezig.
Ook voor 2017, het vijfde jaar in rij, werden we gevraagd om een bijdrage te leveren op de open dag en uiteraard zegden we graag onze medewerking toe. Even ronselen tijdens de afdelingsvergadering, in de DRCO nieuwsbrief en in de technoronde leverde een aantal enthousiaste medewerkers op. Het verhaal gaat dat sommigen in het kader van een grondige voorbereiding zelfs twee weken met het boekje “Kanaal 3700” onder hun kussen zouden hebben geslapen maar geverifieerd zijn deze verhalen echter niet.
Peter Maartense, PA0MS, al jaren een één van de vaste vrijwilligers in het watersnoodmuseum, vroeg de speciale call aan en regelde dat we weer “onze” ruimte achterin het eerste caisson mochten inrichten als tentoonstellingsruimte en als shack.
Veel voorbereidingen hadden we niet; ten eerste was dit niet de eerste keer en ten tweede heb je ook bij een echte DRCO inzet niet weken de tijd om iets voor te bereiden.
Zo kon het gebeuren dat Frank, PE1EWR en Dan, PA1FZH om 08:30 ter plaatse waren met de Landrover en dat om 09:00 de FD-4 (NVIS) antenne en een Diamond X50 antenne al operationeel waren. Om de speciall call PA64ZRK (als eerbetoon aan PA0ZRK in 1953) in de lucht te brengen, hadden we de beschikking over een Kenwood TS680, een Yaesu FT-857 en een Yaesu FT-991.
Net na negenen arriveerden Michel, PD4AVO, Wijnand, PA3HFJ en Karin, PD0KM, op de voet gevolgd door Yermolai, PD0TZ.
In de middag kwamen hier Robert, PA3GEO en Menno, PC4C nog bij als HF operators en Rob, PA0RBO als bezoeker.
Om 10:00 arriveerden de eerste bezoekers en toen het museum om 17:00 haar deuren sloot, waren er bijna 1800 mensen binnen geweest.
De bezoekerssamenstelling was erg gevarieerd. Zo had je de ene keer een groep kinderen, die door Karin vakkundig onder haar hoede werden genomen en de andere keer mensen die de Ramp zelf nog hadden meegemaakt. Er waren maar weinig mensen die zich de rol van de radio amateurs in 1953 wisten te herinneren en velen waren onder de indruk van ons verhaal van toen maar ook verbaasd over de rol van DRCO in het heden.
We hadden ook een seinsleutel met een sounder opgesteld en waar vaders heel stoer riepen “dat is iets met punten en strepen” waren de kinderen erg geïnteresseerd in het seinen van hun eigen naam. Rob, PA0RBO fungeerde als “ontvanger” en kon dan precies tegen de trotse seiner vertellen wat zijn of haar naam was.
Twee jaar geleden schonk Yermolai, PD0TZ, de zender van zijn opa, PA0TZ aan het museum. PA0TZ maakte vanuit Breda deel uit van het toenmalige noodnet en was ruim 178 uur operationeel (met slechts 28 uur slaap tussendoor). Voor het publiek was het geweldig om dit verhaal te horen uit de mond van zijn kleinzoon.
Ook hadden we via Piet, PA0CWF een originele BC-1000 draagbare zendontvanger welke nog door het Nederlandse leger in 1953 is ingezet.
Daarnaast hadden we uiteraard een hele tafel ingericht met onze DRCO koffers, de kaart met alle vaste DRCO antenne locaties en allerhande operationele zaken.
Hadden we oorspronkelijk nog een rolverdeling in gedachten voor het vertellen van de verhalen, in de praktijk kwam hier weinig van terecht. Er waren momenten dat het zo druk was dat iedere nieuwe groep mensen door een toevallig vrije amateur geannexeerd werd.
Michel maakte op 2 meter de nodige verbindingen via de repeaters en Frank en Robert, geassisteerd door Menno en Wijnand zorgden voor de verbindingen op 40 en 80 meter in CW en SSB. Hoewel er voorgaande jaren wel de nodige HF verbindingen met Nederlanders waren gemaakt, wilde dat deze keer minder goed lukken, iets wat door veel mensen werd betreurd. Aan de set en de antenne opstelling was niets veranderd ten opzichte van voorgaande jaren dus we geven de contest en de condities maar de schuld. Aan de ervaren contestoperators lag het in ieder geval zeer zeker niet.
De vrijwilligers zorgden prima voor de versterking van de inwendige mens, maar toen aan het eind van de middag ineens Theo, PA3CBH ineens namens de VERON afdeling Zuid Limburg met een grote Limburgse Vlaai voor de gehele crew arriveerde, werd deze erg gewaardeerd.
We kunnen terugkijken op een welbestede dag waarin we een stukje geschiedenis hebben kunnen toelichten en volgens de operationeel manager van het museum is dit door de bezoekers erg gewaardeerd.
In ieder geval hebben we de uitnodiging voor volgend jaar alweer te pakken als de 65e herdenking plaats vindt.
Ik wil alle medewerkers hartelijk danken voor hun inzet deze dag.
Dan de Bruijn, PA1FZH